Kinderjas krijgt upgrade

Onze jongste is een echt buitenkind die nog het liefst van al in de aarde zit te wroeten op zoek naar insecten. Een dikke, waterdichte jas is dus een echte must tijdens de koudste maanden van het jaar. Zijn huidige gaat al van vorige winter mee – lang leve kopen op de groei – maar heeft ook al serieus wat afgezien. Hoog tijd om deze kinderjas een upgrade te geven.

Probleemzones identificeren

Grondige inspectie toonde redelijk wat slijtagesporen. Zo was de kraag bijvoorbeeld kapotgekauwd.

De buitenkant aan de zakken vertoonde sporen van wat ik alleen maar kan wijten aan sluipgedrag.

Stap 1: de kraag

Ik begon met de kauwsporen op de kraag, en ging er met een whip stitch en een satijnsteek overheen.

Voor ik verder ging met de volgende stap, liet ik het resultaat van de kraag even aan onze jongste zien. Ter goedkeuring. Onderschat deze stap in het hele proces niet. Als ‘t meneer niet aanstaat, bestaat de kans dat hij in de toekomst weigert zijn jas nog aan te doen. In het kader van choose your battles (en omdat ik weet dat hij zijn koppigheid van zijn vader heeft geërfd 😉 ) koos ik er al ver op voorhand voor om deze battle met een grote boog te vermijden. Gelukkig zat het wel goed, met die goedkeuring. Meneer zag er zelfs direct de bek van een vogel in. Dus heb ik maar op dat thema verder geborduurd. Letterlijk.

Stap 2: de zakken

Gezien we toch al voor een papegaai waren gegaan, bleven we het herstelthema voor de zakken bij de tropische vogels zoeken. Op de rechterzak borduurde ik een kaketoe. Hier koos ik ervoor de kuif ook alleen met lijnen te maken, omdat het hoofd zelf al moeilijker was dan ik aanvankelijk gedacht had. Omdat de slijtage bovenop de jaszak voorkwam, betekende dat namelijk heel wat gefoefel om mijn steken op de juiste plaats te krijgen. Ik had de kaketoe erop getekend met een Frixion-pen, maar de stof van de jas absordeerde mijn tekening vrij snel, waardoor het soms heel moeilijk was om te zien waar mijn steken moesten komen.

Aan de linkerkant ging ik dan weer voor een toekan. Om ervoor te zorgen dat ik deze keer wel goed kon zien waar ik precies moest borduren, tekende ik de toekan eerst op soluvlies. Dat vlies speldde ik vast bovenop de andere zak, en ging aan de slag.

Het handige aan soluvlies is dat je dit achteraf gewoon onder de kraan moet houden, en dat je het vlies gewoon wegspoelt.

Het resultaat

Het eindresultaat was een hit, waarvoor ik spontaan een dankjewel en een dikke knuffel kreeg. Missie geslaagd.

Zelf ook een jas met slijtsporen liggen waar je iets aan wilt doen?  Geef me gerust een seintje, en we bekijken samen wat de mogelijkheden zijn.